Kom mams, tekenen en inpakken!

Superduper goed nieuws!
Onze koning Arthur heeft zijn eigen kasteel, inclusief top-koningin, gevonden!

Soms lopen de dingen toch gek hé. Arthur voelde zich hier in de groep niet echt goed. We zochten dus naar een eigen thuisje waar hij enige kat kon zijn. Omdat dat zich voorlopig niet aandiende, en Arthur zichtbaar last begon te krijgen van het leven in een groep, twijfelden we ‘s ochtends of we niet een opvangplekje voor hem zouden zoeken waar het niet zo druk zou zijn.

Net toen we de knoop doorgehakt hadden, verscheen er een mailtje in onze inbox. Een lieve dame die toch wel eens wilde weten of FIV wel echt zo eng is als het klinkt, omdat ze eigenlijk echt hardstikke verliefd was geworden op, jáwel, Arthur! Ik maakte een klein voorzichtig vreugdesdansje, en stuurde een mail terug met alle info. Niet mooier gemaakt dan het is, maar zeker ook niet enger gemaakt dan het is, leven met een FIV+ kat.

Na een paar uurtjes hoopvol wachten, kregen we bericht dat ze dit wel zag zitten. Toevallig woonde deze dame niet zo ver weg, en hadden we beiden vrijdagavond wat tijd, dus kwam er snel een eerste kennismaking.

Opnieuw hielden we onze hartjes vast, want Arthur kan héél lief zijn als hij dat wil, tot hij daar geen zin meer in heeft. Hij is zo’n soort katje met veel pit, dat niet voor iedereen een match is. Maar deze dame kwam binnen, wandelde op hem af, benaderde hem alsof hij bij haar hoorde, en het klikte! Arthur liet zich van zijn liefste kant zien. Maar hij toonde ook dat er in dat lieve koppie karakter zit.

We lieten haar nog even om er goed over na te denken, en hoopten stiekem dat ze zich niet zou gaan bedenken. Maar nee hoor! Gisteren kwam ze even enthousiast binnen, en Arthur die ontspande van zodra ze met hem bezig was.

Een lieve mams die weet wat ze wil voor onze pittige koning Arthur. Beter had ik het alweer niet kunnen dromen. Dag Turemans! Eindelijk genieten, lieve vent! Dit is jóuw kasteel