ROBIN

Ik ben Robin, geboren in 1988 in Malle. Ik denk niet dat er een periode geweest is dat ik bij mijn ouders woonde en dat ik niét om een katje zeurde. Gelukkig voor mij (minder voor de diertjes) kwam er ook regelmatig een zwerfkatje thuis aanlopen. We hebben ze verwelkomd, van piepjong over zwanger tot bejaard, en ik heb van ze allemaal met heel mijn hart gehouden.

Het verbaasde dan ook niemand dat ik, toen ik op kot ging, alweer begon te zeuren om een katje. Op dat moment is mijn eerste “eigen” kat bij me komen wonen. Ik heb het lang volgehouden, het leven met 1 katje. Maar toen ik, samen met mijn vriend, een eigen huis kocht, is dat aantal snel gestegen. Er kwam een oude taaie tante bij, een FIV+ kater, een jeugdig koppeltje bangerikjes, ….

Liefst van al zou ik alle katten die ‘s winters buiten moeten leven, alle katten waar niet van gehouden wordt, en alle katten die nodeloos worden ingeslapen in huis nemen. Als ik kon, ik redde ze allemaal. Ik besef best dat dat niet kan, maar ik kan er soms zo droevig om worden. Met deze vzw, en jullie hulp, hoop ik dan toch een klein steentje bij te dragen, want elk geadopteerd dier is er weer eentje dat een gelukkig leven tegemoet gaat in een warme thuis. En op zijn/haar plekje kan dan weer een nieuw “OSCAR-katje” bij ons even op adem komen, herstellen, openbloeien, en zich voorbereiden op zijn/haar thuis. Het lijkt een werk zonder einde, maar katje per katje werken we aan een betere wereld voor hen allemaal.

ROB

Rob is geboren in 1988 in Neerpelt. Toen hij een kleine jongen was, wilde hij ook graag een huisdier. Hij was niet zo kieskeurig, eender welk huisdier was prima. Maar omwille van een superallergische (maar superlieve) papa is hij zonder huisdieren opgegroeid. En raar maar waar, het is goed gekomen met hem.

Zijn katten-carrière is begonnen toen hij mij, Robin, leerde kennen. Toen we voor het eerst gingen samenwonen moest mijn mooie poezendame natuurlijk mee. Een huurhuis vinden waar Luna welkom was bleek een hele opgave te zijn, maar Rob gaf niet op en vond het allergezelligste stekje. En toen we samen een huis kochten, stemde hij in met 7 extra adopties. Als ik hem ‘s avonds blij in de zetel zie zitten, omringd door lieve snuitjes, dan weet ik zeker dat hij net zoveel van hen houdt dan ik. En ook in het ‘zorgen voor’ katjes die niemand hebben steunt hij me eindeloos. Hij is mijn grootste supporter en mijn veilige haven, degene die me kan sussen, en degene die ervoor zorgt dat ik het stapje per stapje, katje per katje, kan bekijken.