Tussen al het zorgen maken om Jip door, is er ook vrolijker kerstnieuws te vertellen: onze lieve Elize werd op Kerstdag geadopteerd!

Het eerste bezoekje van haar adoptanten is al een hele poos geleden. Op dat moment was Ellie wel haar lieve zelf, maar had ze toch nog last van wat we dachten dat een oorontsteking was. Nog een paar daagjes afwachten tot de dierenarts op controle geweest was voor ze kon opgehaald worden. Gelukkig begrepen Gitte en haar vriend dit en spraken we later die week af voor de adoptie.
Maar tja, die dingen gaan dan ook weer niet altijd volgens plan.

Want wat we dachten dat een oorprobleem was, bleek een probleem te zijn met haar kiezen. En als haar dit zo hinderde, wilden we Elize ook niet met die vervelende tanden laten verhuizen, dus eerst een tandoperatie voor ons oud dame’tje! Opnieuw twee weken wachten voor Gitte en haar vriend, en opnieuw waren ze begripvol en zouden ze op haar wachten.

Maar tja, zelfs een plan B bleek niet voldoende te zijn voor mevrouwtje. Toen de schimmel hier uitbrak, zat Elize bij de bange boys op de kamer. Omdat ze geen symptomen had, hadden we haar van hen gescheiden en het zware medicijn bespaard. En dat ging allemaal prima. Maar toen er na de tandoperatie een gek plekje opdook, besloten we haar in overleg met de dierenarts toch een weekje medicatie en een hele reeks wasbeurten te geven. Oh nee, alweer wachten, dit keer drie hele weken!

We hadden het best begrepen als Gitte en haar vriend niet alweer wilden wachten op een seniore dame met streken, maar wat dacht je dan? Dat deden ze wel! Ze wachtten op haar en keken uit naar haar komst. Ze kochten alvast een lekker kussentje (tja, dat stond op Elize’s eisen-lijstje) en maakten oude bekende Lewis klaar voor de komst van zijn zusje. Wauw wauw wauw… dit was voor ons kerst. Twee mensen die zo hebben uitgekeken naar onze meid.

Dag lieve Ellebel, geniet nu maar van je eigen stekje, strek je beentjes, palm een kussen in. Plaag Lewis een beetje maar niet te hard en geef vooral die lieve lieve lieve mams en paps van je duizenden kusjes en knuffels want die hadden maar 1 korte ontmoeting nodig om enorm van jou te gaan houden.