En toen was het eindelijk Freddie’s beurt.

We namen Freddie begin juni van dit jaar over van het zwerfkattenproject van Lier. Hij was even de kluts kwijt, maar toen hij het grote raam aan de straatkant ontdekte was dat helemaal voorbij. Elke dag zat hij trouw op post, onder zijn “promo-pamflet”. Er werden wel bezoekjes vastgelegd voor hem, maar het kwam maar niet tot een adoptie. Tot vandaag.

Vorig weekend kwam Jacob kennismaken met onze opvangertjes. Hij had altijd katten gehad en miste dat gezelschap, dat leven in huis, nu hij op zichzelf woonde. Zijn oog viel op Freddie, en ik stelde hem voorzichtig en eerlijk voor. En ook Freddie deed zich niet anders voor dan hij was: initieel verlegen, met een hart van goud, maar met stevig wat pit. Maar mijn voorzichtigheid bleek helemaal overbodig, want al snel kregen we bericht dat Freddie precies was wat hij zocht! En toen ik hen vandaag zag vertrekken dacht ik ook echt: ja, dit is goed.

Dag lieve Freddie! Wat ben ik blij dat je deze kans krijgt, bij iemand die weet en apprecieert dat er een sterk karakter onder jouw rode manteltje zit. Wat ben ik blij dat je nu enig katje kan zijn, want als er iets is dat je hier niet aanstond dan waren dat toch wel al die stomme soortgenootjes. Neem je tijd om even te wennen liefje, alles komt goed nu. Je nieuwe pappie heeft me gegarandeerd dat er ramen in overvloed zijn om alles in de gaten te houden, dus dit is een super plekje.

Dag schattebout! Geniet nu maar!