Oops, she did it again.

Voor wie goed opgelet heeft: vandaag kwam er bezoek voor Nia! En inderdaad, dit is alweer geen foto van ons mevrouwtje.

Het verhaal van deze adoptie begon zo’n drie weken geleden. We kregen een mailtje ivm Nia. Ik deed een heel verhaal, hoe Nia wel is, hoe niet Nia is, … en de mensen bleven enthousiast. We spraken die zaterdag af, maar net zo snel als de afspraak vast stond, moest ik ze weer afzeggen. ‘s Avonds bleek Nia namelijk een gigantische knobbel onder haar oortje te hebben. Een dierenartsbezoekje later was het verdict een bacteriële infectie, waarvoor ons meisje 10 daagjes antibiotica zou krijgen.

Gelukkig vonden deze adoptanten dat helemaal geen probleem. Ik hield hen op de hoogte, en ze zouden wel gewoon op bezoek komen als Nia weer tiptop was. Zo gezegd, zo gedaan: vandaag was dus dé dag dat mijn kleine Miepje zou gaan verhuizen.

De verzorgronde was net klaar toen het bezoek voor de deur stond. Toen ze binnenkwamen schoot Nia plots weg, een beetje geschrokken van een hoestje. En toen zag Storm zijn kans! Hij paradeerde van links naar rechts, deelde kopjes uit, liet zich strelen en keek eens diep in de ogen van deze mensen. Yes! De man was al overtuigd! Nu de vrouw nog…

Ik zag wat Storm aan het proberen was, dus vroeg ik haar wat ze hoopte dat het nieuwe katje net wel of net niet zou doen. Ze zocht een lief katje met karakter, eentje dat ze echt kon helpen en dat bij een speels jonkie en iets ouder ventje zou passen. Hmmm, dát was Storm zeker! En dus probeerde ook zij voorzichtig kennis met Storm te maken. En die moet gedacht hebben “hé hallo?! Mag ik nu bij jou wonen?!”, want hij liet zich heerlijk kriebelen achter zijn oortjes en onder zijn kinnetje. We gaven de hele handleiding. Hoe we vermoeden dat Storm buiten niet zo fijn behandeld is, hoe hij ineen krimpt en mept of bijt als we zijn flanken strelen, hoe je zijn vertrouwen langzaam moet winnen, en hoe je met geduld aan hem een superkat zal hebben. Maar wat ik dacht dat hen zou afschrikken, trok hen net nog meer naar Storm toe.

En zo liet ik vandaag een katje vertrekken naar twee lieve begripvolle mensen die na die korte kennismaking al meer van hem gedaan kregen dan wij en die het geen enkel probleem vonden dat hij tijd zou nodig hebben om dat meppen af te leren. En terwijl ik zo bang was dat Storm omwille van zijn looks bij mensen zonder geduld zou terechtkomen, gebeurde vandaag precies het tegenovergestelde: twee mensen die kwamen voor een zwartje omdat die het minst kans maken op adoptie, gingen naar huis met Storm omwille van zijn karakter. Twee mensen die kwamen voor een klein fijn eigenwijs dame’tje vertrokken hier met een forse karaktervolle FIV+ kater. Alweer kan ik alleen maar bewondering en dankbaarheid voelen. Deze mensen kozen de opvanger die op dit moment het meest nood had aan een thuisje, en daar zal ik ze nooit genoeg voor kunnen bedanken.

Dus, lieve Storm,
neem je tijd. Deze mensen zijn geduldig en begripvol. Wees jezelf, en je zal snel zien dat hun hart net zo puur is als het jouwe, dat ze je vertrouwen waard zijn, en dat je die stoere ‘doe-mij-geen-pijn’ facade kan laten vallen.