Lieve Theo kreeg gisteren bezoek.

Theo kwam bij ons als zwerver met een wonde in de hals die hoogst waarschijnlijk FIV+ zou zijn. Die wonde bleek goed aan het genezen te zijn, en de FIV test kleurde negatief. En toch voelde het niet goed om hem na castratie terug te brengen naar zijn vaste stekje. Mijn gevoel zei dat er iets niet klopte aan Theo. En een dikke week later kreeg mijn gevoel gelijk. Pijnlijke achterpoten, zweertjes op zijn snoet, koorts die niet omlaag te krijgen was: koepokken! 

Gelukkig herstelde Theo relatief snel en goed, en was zijn bezoek gisteren een schot in de roos. Superlieve zachtaardige mensen die zo’n lieverd als Theo écht verdienen. Ze stuurden ons ‘s avonds al deze foto door.

Lieve zachte Theo, ooooh wat was jij lief! Gegarandeerd dat we jou zelf geadopteerd hadden als we nog niet zoveel snuitjes hadden, of als jij beter met soortgenootjes overweg kon. Maar dit is beter zo: een eigen stekje, je eigen personeel. Je hoeft maar met die prachtige kijkers van je te knipperen en je aaisessie is geregeld.

Mooie lieve man, het spijt me dat we je alweer lieten verhuizen, maar dit is beloofd de allerlaatste keer!
Dag vriend! Het was een eer om voor jou te mogen zorgen!